Nadpłytkowość samoistna

Płytki krwi odgrywają ważną rolę w powstawaniu zakrzepów. Objawy choroby mogą być potwierdzone przez bardzo wysoką liczbę płytek krwi lub, w innych przypadkach, przez ich funkcje. Duża liczba dysfunkcyjnych płytek krwi krążących w krwiobiegu może prowadzić do krwawienia, podczas gdy duża liczba prawidłowych płytek krwi zwiększa ryzyko zakrzepów.

Krwawienie występuje głównie w postaci krwawienia z nosa i dziąseł, ale może również wystąpić w okolicy żołądka i jelit, a także w obrębie skóry.

Kiedy zakrzepy zaczną tworzyć się w najcieńszych naczyniach, dopływ krwi do chorej tkanki ulega zmniejszeniu. Występuje to u około połowy pacjentów i jest zauważalne w palcach rąk i nóg jako zaczerwienienie skóry, któremu towarzyszy obrzęk (erytromelalgia) oraz uczucie pieczenia i mrowienia.

W ośrodkowym układzie nerwowym pojawiają się zaburzenia czynnościowe, takie jak powtarzające się zaburzenia widzenia i mowy, zawroty głowy, zaburzenia równowagi, paraliż, a nawet drgawki.

Najczęstszym powikłaniem nadpłytkowości samoistnej jest powstawanie zakrzepów (zakrzepica) w układzie żylnym lub tętniczym (zawały).

Mogą one wystąpić w dużych naczyniach nadbrzusza (żyła wrotna, żyły wątrobowe, żyły śledzionowe, żyły krezkowe), jak również w tętnicach wieńcowych i tętnicach mózgu.

Ogólny stan naczyń krwionośnych odgrywa również decydującą rolę w krzepnięciu krwi, toteż ryzyko wzrasta z wiekiem.